Sus dinle...
Gecenin karanlık ıssız duruşu
Sessiz yaklaşan ılık esinti
Ay ışığının yeryüzüne yansıyışı
Kendimle başbaşa kalışımda
Duyduğum huzur bu anlarda
Bende konuşmazken dinlediğim
O iç sesimin uzun çığlığında
Beni bi ben anladım suss dedim
Suski aldığın yaralar kanamasın
Kalsın saklı derinlerde seninle
Her çığlığında aldığın yaranın
Anısında büyüdü acıların
Sus sadece dinle
Sızısı geçer Alaca karanlıkta
Esen ılık rüzgar değerken tenine
Dalgaların her sahile gelişinde
Ay ışığıyla gördüğün köpüklerle
Akan göz yaşların temizler
Kanayan yaraların
Sus sadece dinle
Çığlığında buldun huzuru
Duyan sadece sen olduğunu
Anladığında oldun mutlu
İspata gereğin yokluğunu
Zaten kendini tanıdığını
İtirafında buldun dünyanı
Dinlemek yetti sadece
Sus dinle
Oysa tüm yaraları konuşurken
Yararlı olmalarımda almıştım
Artık ne bi yarar nede zarar
Faydam da olmaz benden
Başbaşayım kendimle
Huzuru bulduğum karanlığımda
Aydınlandı iç dünyam
Sessiz çığlıklarımın ardında.
Susup sadece dinlerken.
Şiir - RÇ