GÜZ KOKUYOR ELLERİM
Kaldırıyorum geçmişin örtüsünü
Eskimiş bir yüz bulaşıyor
Ellerime
Tutsak oluyorum
Rüyalarımı bıçaklayan tenime
Gün çürüyor matemimle
Ürküyorum gölgemden
Güz mavisi bir ezgide
Saplandıkça saplanıyor
Buğulu bir hançer sesime
Kış başlıklı periler
Üşüşüyor mevsimime
pastel bir gökyüzünde
Küf tutuyor zaman
Gökkuşağının yedi rengi de
Eprimiş bakıyor öylece
Farklı mevsimden
Gelmişsin
Senin iklimindeki gibi
Açmıyor buradaki çiçekler
Güz yanığı buradaki her şey
Çiçekler henüz tomurcukken
Kırağı vurmuş nefeslerine
O yüzden umursamazlar
Kırılan dalları / Dökülen çiçekleri
Alışsan iyi edersin arkadaş
Benim iklimime
Şiir -
GÜL. GÜNEY(KİMLİKSİZ. DUYGULAR adlı son şiir kitabından.
İmparator Gazetesİ sosyal medyada