Diyorum ki,
Sevgilerimi yüklensem sırtıma , gölgemi de alsam yanıma
Çekip gitsem bilinmeyen adreslere
Dolanır ayaklarıma ne kadar şiir varsa
Neydi bilemedim yüreğimi ortadan ayıran bu ikilem
Bilemedim
Neydi kanatan gözlerimi
Acemi mavilere neydi düşkünlüğüm bilemedim
Hep acemaşiran bir şarkının kanadına asıldım bu dünyanın gri sancılarında
Taşıdım yüreğimi sahte yüreklerden en uzağa
Uzaklar ah uzaklar çok özlem kokuyor içimde
Bir ceylan ağıt yakar kınalı gözlerinden
Ellerim de üşür nilüfer
Hangi yöne baksam uçurumlar doluyor gözlerime
Aslında saklamak istiyorum kendimi
Yaralı kelimelerin sığınaklarına
Dilimde ki sorular soğuk suların kıyılarına kürek çekiyordu
Gururum ölümün ezikliğinde yenilgiye uğramıştı
Öyle ki masumdu tüm suçlar bende ki sırlardan
Kendi suçlarımın bekçisiydim içimde ki mezar taşlarının başında
Doğmak, yaşlanmaktı hayata karşı
Ölmek tutunmaktı belki de yaşamın kıyısında ki başlangıçlara
Aslında beklemeye karışmıştım gitmek istemekle
Belki de tek yer vardı gideceğim
Anneciğimin salıncak yüreği
Ve hamak kolları
NaZLı aRMaN
